از فراز تل به خود می نگریستم - سجاده ای پر از یاس

از فراز تل به خود می نگریستم - سجاده ای پر از یاس از فراز تل به خود می نگریستم - سجاده ای پر از یاس

از ابلهى است پیش از توانا بودن شتابیدن ، و پس از فرصت داشتن درنگ ورزیدن . [نهج البلاغه]

از فراز تل به خود می نگریستم

از فراز تل به خود می نگرم ناگهان از دور دست صدای زمزمه ای مرا از خود بیخود کرد

از شام غریبان ولایت از دور دست انتهای حضور یک موج پر خروش؛
دل شب زدگان بستر ظلم و فساد را به لرزه می اندازد

کلمات کلیدی :